چرا ذهن ما گاهی “گم” می‌شه؟

ذهن انسان مدام در حال حرکت بین گذشته و آینده‌ست.

• گاهی درگیر خاطرات دردناک می‌شه
• گاهی نگران چیزهایی که هنوز اتفاق نیفتادن
  و بیشتر مواقع حتی حواس‌مون نیست که ذهنت کجا رفته!

این پرسه‌های ذهنی، به‌خصوص در شرایط دشوار مثل زندگی با سرطان، می‌تونن اضطراب، احساس درماندگی و خستگی ذهنی رو زیاد کنن.

تکنیک برگشت‌پذیری چیه؟

برگشت‌پذیری یعنی:
توانایی آگاه شدن از زمانی که ذهن منحرف شده و بازگردوندن ملایمِ توجه به اینجا و اکنون.

در واقع، قرار نیست ذهن همیشه در حال حاضر بمونه؛ این غیرواقعیه.
اما قراره هر بار که متوجه شدیم ذهنمون رفته، بتونیم دوباره برش گردونیم.

این مهارتیه که با تمرین بهتر می‌شه، درست مثل ورزش دادن یه عضله.

چطور تکنیک برگشت‌پذیری رو انجام بدم؟

مثلاً ناگهان می‌بینی که ده دقیقه‌ست داری فکر می‌کنی:
اگه دوباره سرطان برگرده چی؟ اگه نتونم قوی باشم چی؟

توی این لحظه، به‌جای ادامه دادن فکر، فقط بگو:

ذهنم رفت. فهمیدم.

نگو: «چرا من همیشه این‌طوری‌ام؟»، یا «باز خراب کردم!»
فقط با مهربونی بپذیر که این طبیعیه.

• نفس کشیدن: مثلاً احساس رفت و آمد هوا در بینی یا سینه
• صدای اطراف: مثلاً صدای باد، پرنده یا حرف مردم
• حس بدن: مثلاً تماس پا با زمین یا دست روی لباس
• کاری که انجام می‌دی: مثلاً شستن ظرف، راه رفتن، یا نگاه کردن به چیزی

هر کدوم رو انتخاب کردی، فقط چند لحظه با دقت بهش توجه کن.

این تمرین رو می‌تونی هر روز انجام بدی؛ فقط چند دقیقه وقت می‌گیره.

تمرین “برگرد، دوباره و دوباره“:

۱. یه کار ساده انتخاب کن: مثل چای ریختن، راه رفتن، یا شستن دست‌ها
۲. شروع کن به انجامش و حواست رو کامل به اون کار بده
۳. وقتی حواست پرت شد (که حتماً می‌شه!)، فقط با مهربونی بگو:

ذهنم رفت… باشه، برمی‌گردم.
۴. و دوباره توجهت رو بیار به اون کار یا به نفس کشیدن

هر بار که ذهنت رو برمی‌گردونی، داری عضله توجهت رو قوی‌تر می‌کنی.

نکته آخر

تو قرار نیست ذهن‌ات همیشه در لحظه حال باشه.
اصلاً هدف این تمرین این نیست.
بلکه هدف اینه که هر بار که متوجه شدی ذهنت رفته، بدون قضاوت برش گردونی.

این یعنی تمرین مهربونی با خودت
و یعنی اینکه ذهنت، کم‌کم با امنیت بیشتری توی زمان حال بمونه.