رهاسازی عضلانی؛ وقتی بدن آرام شود، ذهن هم نفس می‌کشد

اگر مدتی است احساس می‌کنی تنش در بدنت جمع شده، شانه‌هایت سفت است، فک‌ات قفل می‌شود یا خوابت سبک و ناآرام است ، کاملاً طبیعی است. بدن، زبان پنهان اضطراب است. و یکی از مؤثرترین راه‌ها برای آرام کردن این زبان، تمرین رهاسازی عضلانی است.

در رویکرد MBCT، ما یاد می‌گیریم که ذهن و بدن دو جز جدا از هم نیستند؛ آن‌ها در گفت‌وگویی دائمی‌اند. وقتی اضطراب بالا می‌رود، عضلات ناخودآگاه منقبض می‌شوند. اما جالب است بدانیم که این رابطه دوطرفه است: وقتی عضلات را آگاهانه رها می‌کنیم، سیگنال آرامش به مغز فرستاده می‌شود.

در تمرین رهاسازی عضلانی، به آرامی گروه‌های مختلف عضلات بدن (مثل بازوها، پاها، گردن و شکم) را منقبض و سپس شل می‌کنیم. این فرایند ساده، باعث فعال شدن سیستم عصبی پاراسمپاتیک می‌شود — همان بخش از بدن که مسئول بازگرداندن آرامش، کاهش ضربان قلب و بهبود تنفس است.

پژوهش‌ها نشان داده‌اند که زنان مبتلا به سرطان پستان که به طور منظم این تمرین را انجام می‌دهند:

• سطح اضطراب و تنش بدنی‌شان به طور قابل‌توجهی کاهش می‌یابد،

• خواب بهتری تجربه می‌کنند،

• و حتی درد و خستگی ناشی از درمان را سبک‌تر احساس می‌کنند.

این تمرین، ساده اما قدرتمند است. فقط ۱۰ تا ۱۵ دقیقه در روز کافی‌ست تا کم‌کم متوجه شوی بدنت نرم‌تر و ذهنت آرام‌تر شده است.
به خودت این فرصت را بده که هر روز چند دقیقه «به بدن‌ت گوش بدهی»؛ چون وقتی بدن در آرامش باشد، ذهن هم بالاخره نفس راحتی می‌کشد. 🌿

“رها کردن یعنی اجازه دادن به بدن تا به من یادآوری کند: من هنوز زنده‌ام، هنوز می‌توانم آرام باشم.”