🩷 تمرین ذهن‌آگاهی: جعبه‌ی ذهنت را آرام ببند…

دوست عزیزم! می‌دانم که ذهنت گاهی پر از فکره ، فکرِ درمان، آینده، بدن، نگرانی‌ها… و شاید گاهی دلت بخواهد فقط کمی ذهنت خلوت بشه.
این تمرین کوتاه می‌تواند کمک کند افکارت را به نرمی کنار بگذاری، بدون جنگیدن با آن‌ها، بدون خسته شدن از خودت.

🌸 گام‌های تمرین

1. جایی آرام بنشین یا دراز بکش.
   اجازه بده بدنت راحت باشد. حس کن زمین تو را در آغوش گرفته.

2. چند نفس عمیق بکش.
   با هر دم، هوای تازه را به درون دعوت کن…
   و با هر بازدم، تنش‌ها را بیرون بده.
   فقط چند لحظه، به رفت‌و‌برگشت نفس گوش بده. همین کافی‌ست.

3. حالا تصور کن در ذهنت یک جعبه ظاهر می‌شود.
   شکلی که برایت حس امنیت دارد،شاید چوبی، شاید پارچه‌ای نرم، هرچه برایت آرامش می‌آورد.

4. به آرامی به فکرهایی که در ذهنت می‌آیند نگاه کن.
   ممکن است ترس، یادآوری، نگرانی یا حتی امید باشند. همه‌شان را ببین.
   هیچ‌کدام دشمن تو نیستند، فقط عبور می‌کنند.

5. هر فکر را به‌آرامی درون آن جعبه بگذار.
   نه برای فرار، بلکه برای اینکه به خودت استراحت بدهی.
   لازم نیست هیچ فکری را تحلیل کنی یا قضاوت. فقط بگذار بروند.

6. حالا درِ جعبه را ببند و تصور کن آن را در جایی امن می‌گذاری.
   جایی که همیشه می‌توانی دوباره سراغش بروی.

7. چند نفس آرام دیگر بکش و به بدنت توجه کن.
   شاید شانه‌هایت نرم‌تر شده باشند یا سینه‌ات سبک‌تر نفس بکشد.
   به خودت لبخند بزن ،تو همین حالا در حال مراقبت از ذهنت هستی. 🌷

🌿 این تمرین چه فایده ای داره؟

این تمرین، بخشی از درمان ذهن‌آگاهی مبتنی بر شناخت (MBCT) است.
وقتی افکار را با مهربانی مشاهده و رها می‌کنی، مغزت وارد حالتی آرام‌تر می‌شود:

• بخش کنترل هیجان (قشر پیش‌پیشانی) فعال‌تر می‌شود،

• بخش واکنش اضطراب (آمیگدالا) آرام می‌گیرد،

• و سیستم بدن از حالت استرس به حالت ترمیم می‌رود.

پژوهش‌ها نشان داده‌اند زنانی که چنین تمرین‌هایی را انجام می‌دهند،
اضطراب کمتری دارند، خوابشان بهتر می‌شود، و احساس می‌کنند ذهنشان آرام‌تر و در کنترل خودشان است.
این تمرین ساده، در واقع نوعی «آغوش ذهنی» است — نه برای حذف فکر، بلکه برای یاد گرفتن اینکه در کنار فکر، آرام بمانی.

✍️ یادداشت امروز

حالا که تمرین تمام شده،
لحظه‌ای با خودت خلوت کن و در دفترت یا باکس زیر  بنویس:

«بعد از گذاشتن افکارم در جعبه، چه احساسی داشتم؟ بدنم چه تغییری کرد؟»

نوشتن این احساس‌ها کمک می‌کند ذهن و بدن با هم ارتباط بگیرند و همین پیوند، درمان را عمیق‌تر می‌کند.